Rozdział 34

No i jest tak jak obiecywałam w tym tygodniu, a na moim drugim blogu o A&A będzie jutro.

CD.
- . . . wracam na stałe do Hiszpanii - dokończył smutno Tomas.
- Co, ale jak to ? Co się stało ? - zapytałam zdziwiona i jednocześnie smutna.
- No jak wiesz mój tata mieszka i pracuje w Hiszpanii. Cały czas szuka pracy w Buenos Aires, ale niestety nie udało mu się znaleźć tutaj pracy i mama wczoraj powiedziała że wracamy do niego do Hiszpanii - zakończył smutna.
- I nie da się już nic zrobić ? - zapytała pewna pewna tego, że jest może jakaś nadzieja .
- Nwm, ale chyba nie - odpowiedział. Viola się rozpłakał. Tomas przytulił swoją dziewczynę - chodź odprowadzę cię do domu - dodał Tomi wziął Violkę za rękę i poszli w stronę domu dziewczyny.
- Kiedy jedziesz ? - zapytała.
- Po jutrze - odparł.
- Obiecaj mi, że się jeszcze kiedyś spotkamy - powiedział przez łzy.
- Przysięgam - odpowiedział, a Violetta się do niego przytuliła.
- Nigdy już cię nie puszczę - zaśmiała się, a Tomas razem z nią. Gdy po 15 min. oderwaliśmy się od siebie ruszyliśmy w dalszą drogę. Po 20 min. dotarliśmy pod mój dom. Pożegnałam się z Tomasem i weszłam do środka. Udawałam, że nie płaczę, ale jak weszłam do domu i zamknęłam drzwi zaczęłam płakać. Nie chcę stracić mojego miska. Chyba tata i Angie usłyszeli, że płaczę, bo zbiegli jak oparzeni po schodach na dół do salonu.
- Violu co się stało ? - zapytali równocześnie.
- O . . . on w . . . wy . . . wyjeżdża - wyjąkała.
- Kto ? - zapytała pan German.
- T . . . To . . . - nie umiała nic wykrztusić, do salonu weszli Olga i Ramallo.
- Tomas ??? - zapytała cała 4.
- T . . . tak . . . w . . . wraca d . . . do . . . Hi . . . szpanii - wydukała.
- Ale dlaczego ? - zapytała Olga.
- Wesz co kotku idź na górę, jak się już trochę uspokoisz to zejdź do nas, dobrze ? - zaproponował pan German.
- Tak, tata ma rację odpocznij trochę - poparła Germana Angie. Viola przytuliła całą 4 i poszła do swojego pokoju, ale gdy była już koło drzwi zmieniła zdanie i poszła na strych gdzie były wszystkie rzeczy jej mamy. Weszła do środka po schodach. Usiadła przy toaletce swojej mamy i spojrzała w duże lustro.
- Bardzo mi ciebie brakuje mamo, nie wiesz jak ja się teraz czuję, Tomas wyjeżdża, studio ma problemy finansowe i jeszcze ten przeklęty Diego cały czas się do mnie przystawia. Nwm co będzie jak Tomas wyjedzie - mówiła przez łzy. Otworzyła pamiętnik swojej rodzicielki i zaczęła czytać.
*W tym samym czasie u Maxi-ego Naty i Lary*
Szliśmy do domu. Lara dowiedziała się całej prawdy i była wściekła na ciocię Mary.
- Jak ona mogła mi to zrobić ! - wrzasnęła Lara.
- Ej spokojnie - uspokajał ją Maxi.
- Ni, nie uspokoję się, nie nawiedzę jej, jak ona mogła to zrobić, o nie, nie ja tego tak nie zostawię - powiedziała wściekła.
- Jestem ciekaw co zamierzasz zrobić, co uciekniesz od niej i w sądzie do którego pozwała nas będziesz zeznawać przeciwko niej - walnął ironicznie i prosto z mostu Maxi.
- Ty się chyba już nie zmienisz, dokładnie to samo wpadło mi do głowy - powiedziała już w lepszym humorze Lara.
- Ja się spytałem ironicznie - powiedział.
- Wy zawsze tak mieliście ? - zaśmiała się Naty.
- Tak - odpowiedzieli równocześnie. Naty zaczęła się z nich śmiać, a potem oni dołączyli do dziewczyny Maxi-ego. Nagle Maxi załapał Naty od tyłu i zaczął ją kręcić w kółko, a ona zaczęła piszczeć jak wariatka. Lara aż kładła się ze śmiechu.
- Laraaaaaa zabierz goooooo aaaaaaaa !!! - zaczęła się drzeć. Ludzie zaczęli się na nas gapić.
- Ja się do was nie przyznaję - powiedziała Lara i wybuchła nie kontrolowanym śmiechem - ja też tak miałam - dodała.
- A chcesz to powtórzyć ? - zaśmiał się Maxi.
- Nie dzięki - odmówiła, ale było już za późno, chłopak złapał ją i zaczął kręcić, nagle spostrzegli się, że są nad małym jeziorkiem w parku.
- Bo zaraz wpadniecie do tego jeziorka - zaśmiała się Naty patrząc na rozbawione rodzeństwo, które stało tuż przy brzegu. Maxi chciał się obrócić, ale noga mu zjechała i wpadł do wody.
- Maxi !!!! - wrzasnęły dziewczyny dziewczyny - żyjesz ? - zapytały też równocześnie. Maxi zaczął się z nich śmiać i wyszedł z jeziorka - z czego tak rechoczesz ? - zapytały znowu w tym samym czasie. Maxi już nie umiał pohamować śmiechu.
- Błagam nie mówcie równocześnie, bo to tak śmiesznie brzmi - zaśmiał się, a dziewczyny przewróciły oczami i wepchnęły chłopaka z powrotem do jeziorka, ale . . .
CDN.
* * *
I co jak wam się podobał, mam nadzieję, że ujdzie. Pa pa do zoba.